GFDMO

Terapia FDM - informacje dla pacjenta

Kiedy stosuje się terapię modelem FDM?

Terapia modelem FDM jest stosowana przez wykwalifikowanych terapeutów z dużym powodzeniem w fizjoterapii, ortopedii i traumatologii, neurologii, pediatrii, angiologii jak również w schorzeniach internistycznych (po konsultacji medycznej).

 

Na podstawie gruntownego wywiadu, badania zgodnie z założeniami modelu FDM oraz ogólnej oceny dolegliwości pacjenta, terapeuta opowiada się za lub przeciwko leczeniu za pomocą modelu FDM.

Kiedy terapia FDM może być pomocna?

Diagnoza w modelu FDM

Diagnozowanie w modelu FDM opiera się na trzech filarach – wywiad, mowa ciała i palpacja. Szczególne znaczenie w diagnostyce FDM ma mowa ciała pacjenta. Każdy gest jest ściśle przyporządkowany do konkretnej dystorsji.

 

Poprzez odpowiednią interpretację te intuicyjne gesty mogą zostać rozszyfrowane i wskazywać bezpośrednio na odkształcenia układu powięziowego, odpowiedzialne za szeroką gamę dolegliwości i schorzeń. Szczegółowe badanie i wywiad chorobowy obejmujące etiologię i patogenezę stanowią swoisty fundament wywiadu FDM oraz posiadają bezpośredni wpływ zarówno na dalszą profilaktykę jak również sam proces leczenia.

Zdjęcia rentgenowskie, badania krwi, itd. są również uwzględniane w przebiegu badania.

Przebieg terapii FDM

Po wykluczeniu ewentualnych przeciwwskazań i określeniu dokładnej definicji celu leczenia terapeuta może skorygować dystorsje za pomocą do­pasowanych technik.

Częściowo stosuje się mocny ucisk na poszczególne punkty lub połączenia międzymięśniowe.

Inne odkształcenia w okolicy stawów  można leczyć za pomocą trakcji i kompresji.

Również leczenie powierzchniowe powięzi może łagodzić niektóre dolegliwości.

Weryfikacja efektów zastosowania terapii FDM i jej koszty

Leczenie ma działanie bezpośrednie, przez co może zostać natychmiast ocenione przez pacjenta i terapeutę. Integralną częścią terapii FDM, są: edukacja, zadania domowe, profilaktyka, uzupełniające techniki wyciszające tkankę i pacjenta. Leczenie modelem FDM jest kontynuowane, jeżeli w wyniku, np. zwiększonego zakresu ruchu czy poprawy czucia głębokiego, pojawią się kolejne bolesne lub niebolesne dystorsje, zaburzające funkcję i formę jakiejś części narządu ruchu.

W przypadku braku efektu terapeutycznego, poddaje się pacjenta dalszej, rozszerzonej diagnostyce FDM.

 

Terapia FDM wykazuje najwyższą skuteczność terapeutyczną u pacjentów w przedziale wiekowym, od 4 tygodnia życia do 122 lat (Jeanne Calment).

 

Dzięki wysokiej efektywności tej metody terapeuci FDM wykonują mniej zabiegów, by osiągnąć zakładany cel terapeutyczny. Państwowe kasy chorych jak na razie nie zwracają kosztów takiego leczenia, pomimo bardzo czytelnej korzyści, wynikającej z krótszego czasu rekonwalescencji. W celu uzyskania dalszych informacji dotyczących kosztów leczenia, zaleca się kontakt z terapeutą lub lekarzem kierującym na terapię FDM.

Model FDM w praktyce

Powięzi są częścią tkanki łącznej i tworzą podstawową strukturę ludzkiego organizmu, bez tkanki łącznej ciało człowieka posiadałoby raczej formę amorficzną. Narażanie powięzi na uszkodzenia, przeciążenia, infekcje, stany zapalne, reparacje, kompensacje i adaptacje np. w wyniku wypadku komunikacyjnego lub aktualnie złej kondycji psychomotorycznej, może być odpowiedzialne za  ostre jak i chroniczne dolegliwości bólowe manifestujące się w formie odkształceń układu powięziowego.

 

Praktyczne zastosowanie modelu FDM umożliwia ekspresową terapię tych dolegliwości. Poprzez ukierunkowane badanie określa się wywołujące je czynniki i koryguje się je przy pomocy specjalnych zabiegów manualnych przeprowadzanych przez wykwalifikowanych terapeutów.

Terapeuci FDM przechodzą wielostopniowy proces dokształcania według wytycznych GFDMO i gwarantują kompetentne i bezpieczne leczenie. Uzyskane przez terapeutów certyfikaty, FDM Practitioner, FDM Certified Practitioner oraz FDM Advance Practitioner potwierdzają nie tylko poziom zaangażowania w zrozumienie modelu FDM ale również ich umiejętności praktyczne.

GFDMO logo szare